Óþekk(t)ir jólasveinar

Það er til ógrynni jólasveina á Íslandi sem ekki hafa notið sömu vinsælda og þeir þrettán sem nú eru á leið til byggða. Nemendur 7. bekkjar hafa nú tekið suma þeirra óþekktari og búið til um þá vísur líkt og Jóhannes úr Kötlum gerði. Hér að neðan eru vísur af misjafnlegu geðslegum sveinum.

 

Reykjasvelgur kom fyrstur

strompana hana sá.

Hann hentist upp á þökin

og yfir reyknum lá.

 

Ef börnin voru óþæg,

þá var voðinn vís.

Hann út lungun sín reif

og lamdi börn og mýs.

 

Fannafeykir var fjórtándi

Í snjónum hann hljóp.

Hann ærslaðist um dalina

með kústskaft og sóp.

 

Snjórinn feykist út um allt

þegar hann hleypur mikið.

Fær hann sér þá meira malt,

hann ælir fyrir vikið.

 

Stigaflækir sá sextándi,

klaufalegur sá.

Hann læddist upp að stigunum,

alltaf braut hann þá.

 

Sextándi var Kleinusníkir.

Hann fór og stal kleinum.

Lúmskur lá hann í leyni

og hlífði ekki neinum.

 

Sautjándi var Guttormur

feykilega stór.

Hann læddist upp að kirkjunni

og horfði á kvennakór

 

Hann laumaðist að dyrunum,

með hnefanum braut.

Át allt sem var þar inni,

stundi svo og hraut.

 

Þambarskelfir sá átjándi

tók Þorláksmessugosið.

Þambaði það næstum allt

ef það var ekki frosið.

 

Lummusníkir sá átjándi,

lummur sér í krækti.

Borðaði þær í snatri,

svo í búrið mætti.

 

Sá nítjándi Stigaflækir

risinn sá.

Hann krækti í hverja tröppu

stiganum á.

 

Tuttugasti Svartiljótur

andlitið kuldalegt, svart.

Til Dalvíkur er fljótur

því á Dalvík er svo bjart.

 

Froðusleikir óttalegt flón

Nældi sér í froðu.

Fór með hana niðr´ í lón,

sleikti hana þar.

 

Flötnös brögðótt var,

hún sveimaði milli bæja.

Ef hún fann flotkar,

Í nefið fór að klæja

 

Hún upp að flotinu læddist

og saug í nösina.

Hún bara tuskum klæddist

og hljóp í kösina.

 

Kleinusníkir klókur var

að finna ilminn góða.

Stóran stafla´ af kleinum bar,

stundum tímdi að bjóða.